rzucić się II
rozpocząć się gwałtownie
aż się jej rzuciły Strumieniem łzy - poznałem, jak jej byłem miły! (X) Aż gdy na Dąbrowskiego starzec oczy zwrócił, Zakrył rękami, spod rąk łez potok się rzucił (XII)
Czlowiek i wszechswiat ↔ Apriori ↔ Byt